این کتاب که از 1881 یعنی سال فوت داستایفسکی آغاز می شود در واقع ادامه مجلدی است درباره زمان های پیش از آن تاریخ، که اینک در دست تهیه دارم. این تاریخ را از این لحاظ برگزیده ام که نقطه مشخصی است اما به هیچ روی در تاریخ حیات ادبیات روسیه نقطه عطف حیاتی و مهمی نیست و بیش از آن که مشعر بر آغازی باشد مبین پایانی است: پایان عصر کلاسیک رئالیسم روس. اگر بخواهیم به سراغ خط کامل و پیوسته ای که این دو بخش از تاریخ را از یکدیگر مجزا می کند برویم باید تا حدود سال 1845 به عقب برگردیم یا تا حوالی 1895 جلو برویم. به این ترتیب پانزده سال اولی که جزو این تاریخ آمده دوران «پیری» است: این پانزده سال فصل خزان عصر بزرگ رئالیسم است: بزرگترین مرد این دوران تالستوی پیر است. که متعلق به نسل گذشته است و دومین فرد بزرگ آن نبوغ «پاییزی» چخوف است.