فرمالیسم یك نوع روش نگاه كردن به ادبیات است و ادبیات هم راهی برای شناخت زندگی به حساب می‌آید . این روش وقتی وارد متن زندگی می‌شود به انسان یادآوری می‌كند كه از كنار هیچ رخدادی ، حتی كوچك و به ظاهر بی‌اهمیت بی‌توجه نگذرد و وقتی وارد ادبیات می‌شود به خواننده می‌گوید كه عذاب وجدان راسكولنیكف ( قهرمان داستان جنایت و مكافات داستایوفسكی ) به همان اندازه مهم است كه دكمة پالتوی رنگ و رو رفته‌اش. هر شعر در حقیقت تصویری از زندگی است و همان قدر كه روابط درون این زندگی پیچیده و در هم تنیده است ساختارهای درون شعر نیز سر در گوش هم پچ پچ می‌كنند . در شعرهای ماندگار ، این ساختارها مانند راههای یك لابیرنت به هم می‌پیوندند و ذهن خواننده گاهی جایی میان این راه‌ها جا می‌ماند . كتاب « آیین صورتگری » تلاشی است برای شناساندن تعریف و تاریخچة مفهومی ادبی به نام نقد ادبی فرمالیستی و به كار بردن آن در ادبیات معاصر ایران . در این كتاب به این فرضیه نادرست غربی‌ها كه نقد فرمالیستی را محصول ادبیات غرب و بویژه حلقة چند متفكر دانشگاهی آمریكایی می‌داند با نگاه انتقادی پرداخته می‌شود.